Resmen Zaman Tünelindeydim

Hocammmmmm….Mutlu sabahlarınız olsun inşaAllah.

Şu an uzun yollardan gelmiş bir miniğiniz yazıyor. Ayağının tozuyla gözünü açar açmaz Size; siz Değerli Hocasına yazıyor… Hocammmmmm mutluluk gözyaşlarımın sebebi. hocammmmmm… Saat 02.00 ye doğru gece namazımı ikame edip uykuya geçmek için mücadeleye koyuldum. Çok dualar ettim Rabbime. İcabet eden Rabbime Hamd olsun.

Sağ tarafıma yattım fakat uyuyamadım. Düz, sırt üstü uyudum galiba… Uyandığımda sol tarafımdaydım. İnanılmaz bir ses… Sağ kulağım hala aynı sesle çınlıyor.

İki kişi beni aldı demir tekerlekli değişik fakat çok hızlı giden bir araba mı bisiklet tarzı mı çok anlayamadığım bir araçla toprak yollarda epeyce giderek bir yere ulaştırdı.

Hz. Hüseyin Efendimiz… Gerisini hatırlayamıyorum, hatırlayabildiğim ‘’Artık Yenilmemekteyiz’’ yazıyordu. Külliye tarzı bir yerdi fakat içine giremedim, zaman yoktu. Bir sürü sarıklı yaşlı amcalar, dedeler uyuyordu, çok kalabalıktı. Hemen beni alıp geri getirdiler. Belirli bir yere kadar aynı araçla, daha sonrası ise yürüyerek, tek kişiydi bu kez getiren. Elimden tutmuş merdivenlerden iniyorduk. Sorular sordum; ‘’bu kadar fazla sorma, orası çok önemli bir yer, önemli bir Zat’’ dedi. Peki dedim.

Bu arada arkamızdan gölge gibi birşey gördüm.’’Gördün mü? Dedi, net göremiyorum dedim. Kendisi ‘’ben görüyorum’’ dedi. O gölgenin yanında 6–7 yaşlarında bir erkek çocuk olduğunu merdivenlerde bizim önümüze geçince anladım. Bu arada beni bu yolculuğa götüren iki kişinin diğeri, giderken ben düşmeyeyim diye beni tutmak istiyordu, fakat dokunmaktan çekiniyordu. Bense elini alıp belime doğru koydum. Parmakları yoktu sağ elinin. Bir daha da görmedim. O araçta giderken ve dönerken ortadaydım. Zaten sağ kulağımı kapatıyordum. İnanılmaz bir uğultu, çınlama hâkimdi yolculuğa. Resmen zaman tünelindeydim. Ve geçmişteydim. O sarıklı dedeleri, amcaları eski giyimli hallerini hepsini gördüm, ziyaretimi yaptım.

Kalkar kalmaz kendime bile gelmeden telefonumu alıp size yazmaya başladım.

Nasıl yazdığım umurumda değil, ben yeter ki Hocama Canım Hocama yazıp anlatayım istedim. ‘’Emeklerinden çıkan fidanları görüp belki Mutlu olur’’ dedim.

Bunu bizzat yaşadım sayenizde. Biliyorum, yolumuz uzun ama yolumuzun adı bile güzel Sevgi Yolu. Ulaşılan kötü olur mu hiç! Allah sizden razı olsun. Dualarımdasınız.

Sizde bu miniği dualarınızdan mahrum etmeyin Hocam. Ne idim ne oldum. Daha da neler olacağım inşaallah. Şükürler olsun Rabbime.

Selam üzerine ve o gidip gördüklerinin ve seni götürüp getirenlerin üzerine olsun benim zaman mekân yolcusu Mink kızım… Sabah sabah beni de manevi duygularla coşturdun. Sana bana bu mutluluk gözyaşlarını yaşatan rabbimize hamdolsun. Evet, ARTIK YENİLMEMEKTEYİZ. Binyıllar süren esaretimiz sona eriyor… Bu işaret emin yerlerden, doğru dillerden veriliyor. İSLAM ARTIK YENİLMEMEKTEDİR. Yenilgi yenilgi gelen, büyüyen ZAFERLERİMİZDİR. Pek yakında NİHA-İ ZAFERE KAVUŞACAĞIZ inşaallah.

‘’ALLAH NURUNU TAMAMLAYACAK KÂFİRLER İSTEMESELER DE.’’ Ve biz bu zaferi ilk görüp yaşayanlar olacağız. Senin de doğru zikir yapan bütün müminlerin de TANKLARIN ÖNÜNE YATANLARIN DA, ELİNDE BULUNAN DOLARLARI TÜRK LİRASINA ÇEVİREN GENÇ YAŞLI müminlerin de bu zaferde payları oldu, olacak.

Çok duygulandım, söylenmemesi gerekenleri zamansız dememek için fazla yazmayacağım. Vakitsiz doğmasın bazı kutlu doğumlar ki kem gözlerin nazarına gelmesin diye susacağım. GELECEK ÇOK GÜZEL GELECEK, on yıldan fazladır her görüştüğüm mümine bu müjdeyi vermekle görevli addediyorum kendimi… Sana da OKURA da bu gerçekle veda edeyim şimdilik.

Ellerinizden öpüyorum Hocam. Selam es selame.

Yayınlanma tarihi: 11 Ara 2016, 13:54