Kul Emânetçidir

İnsan; infâkında, malından harcamasında; -Bu mal aslında kimindir!- şuurunda olacak. Mahlûkâta Hâlık’ın nazarıyla, rahmet ve şefkat nazarıyla bakacak bir kıvâma gelecek.

İnfakta takvâ işte bu.

Komünistler; -Mal toplumundur.- kapitalistler de; -Mal fertlerindir.- derken İslâm ise; -Mal Allah’ındır. Kul ancak emânetçidir. Her şey kulun tasarrufuna geçici olarak emânet edilmiştir.- demekte ve hakkı teslim etmektedir. Bu ölçüde emânetçinin ne israf etmeye ne de cimrilik etmeye hakkı vardır.

İnfakta takvânın ölçüsü “…Sadakaları Allah alır…” (Tevbe, 104) âyet-i kerîmesini hatırdan uzak tutmamaktadır. Kimseden iltifat, alâka beklemeden, şöhretten uzak durarak, nefsi araya sokmadan -/lillâh/ yâ Rabbî Senin için- diyerek… İşte sadaka ve zekâtta takvâ ölçüsü.

Kullarından infakta takvâya ve nezâket ölçülerine riâyet etmelerini isteyen Cenâb-ı Hak, âyet-i kerîmede buyurur:

“…Sadakalarınızı başa kakmak ve ezâ etmekle boşa çıkarmayın!…” (Bakara, 264)

Burada Cenâb-ı Hak, infâk eden kimselerin nasıl bir takvâ edebi gözetmeleri gerektiğini açıkça vurgulamaktadır. Ebu’l-Leys Semerkandî Hazretleri buyurur:

“İnfak husûsunda aslında veren kimsenin alan kimseye karşı büyük bir teşekkür edâsı içinde olması gerekir. Çünkü veren, alan kimse vesilesiyle dünya ve ahretteki birçok ibtilâlardan, musibetlerden ve sıkıntılardan kurtulmuş olacaktır; hepsinden daha mühimi Allâh’ın rızâsını kazanacaktır. (Osman Nûri Topbaş, İhlâs ve Takvâ, Yüzakı Yay.)

Cenâb-ı Hak buyuruyor:

Bismillâhirrahmânirrahîm

“…Sadakalarınızı başa kakmak ve ezâ etmekle boşa çıkarmayın!…” (Bakara, 264)

Rasûlullah (sav) Efendimiz buyurdular:

“Ey Âdemoğlu! (Allâh için) infâk et ki, sana da infâk olunsun!” (Buhârî, Tefsîr 11/2, Nafakât 1; Müslim, Zekât 36, 37)

Her Güne Bir Esma-ül Hüsna (Allah’ın En Güzel İsimleri)

el-Kâbız: İmtihan için sıkan, rızkı belli bir ölçüde tutan ve o ölçüyle veren, ölüm anında kullarının can emanetini geri alan demektir.

Kısa Günün Kârı

Takvâ bütün ibâdetlerin özünde bulunması gereken ilâhi bir maya gibidir. Bu bakımdan her ibâdette ilk aranacak özellik o olmalıdır.

Lügatçe

infak: Geçindirme, nafakalandırma.
takvâ: Günahlardan kendini korumak. Dinin yasak ettiğinden veya haram olduğunda şüphesi olan şeylerden çekinmek.