Telefon tellerince ince mi ince
Kilometrelerce uzak mı uzak
İzini sürdüm
Uzay gezmeni, sıcak gözyaşlarının

Geleceğe rahmet birileriyleydin
Senin kadar körpe her biri
Senin kadar güzel, ancak
Aralarında sen kraliçeydin

Anladık demen o ki
Özleminle yanıp tutuşurken Ilgın
Kadrini bilememiş senin, Akseki

Hâlbuki gecenin kara yüzüne inat
Yere göğe ışık saçıyordun
Apaçık gördüm
Yok olası, eleminden fark etmedin sen
O an
Yanağını okşayan meltem bendim

Yorgun acıların koynunda
Sen
Derin uykularında inlerken
O gece, ben
Şafaklarca gönül tarağımla, tel tel
İpeksi saçlarını taradım ördüm

O yüzden pırıl pırıldı, o sabah
Müzeyyen ve daha güzeldi aynalar
Yeniden
Gülümsedin diye, güneşle birlikte
Ben doğdum, bir kere daha
Fark etmedin sen, sevincinle
Baktığın her nesnede gördüğün bendim

Çocukça yaşama sevinci duydun
O gün, arzuyla girdin ya derslerine
Sıkı sarıldın ya hayata
Sevgilerine
Büsbütün
Buhar oldum ağdım da sevincimden
Yeri göğü gözyaşına boğdum

Sözlerimden hayrete varma
Ve lütfen yeniden ağlama
İnsan düşündüğü kadar yaşar
Gözümün nuru, gönlümün süruru
Aklın büyüdü, yaşın küçük olsa bile
Artık bilmelisin
Babalarda öğretmenlerde ağlar

Ancak gizli serin yaşımız
Sevgiye değer de her seferinde
Hayat iksiri olur
Gider, kardelen çiçekleri
Bahar muştusu çocukların ömrüne düşer

Sonlandığında zaferle
Cehle karşı savaşımız
Mezuniyet gününde, yani
Omzunda olabilirse ak saçlı başım
Mutluluktan düşer de sinene
Görürsün, Gülcan’ım
KIZIM