Âlem bahanedir varlığın için

Âlem bahanedir, varlığın için,
çiçekler, yapraklar, dallar bahane!
Kendini, kendinden gizledin niçin?
Arılar, petekler, ballar bahane!

Bilinmek istedin, âlem yarattın,
kendi suretinde Âdem yarattın.
Havva’yı, Âdem’e hemdem yarattın,
Âdem, Havva adlı kullar bahane!

Hem dert oldun, hem deva oldun derde,
hem gizlendin, hem göründün her yerde.
Sıfatın Zatına olmuş ta perde,
görülen yeşiller, allar bahane.

Kasdın var âşığı, nalân etmeğe,
gözünü, gönlünü giryân etmeğe,
Aşığı kendine ilân etmeğe,
Leyla’lar, Mecnunlar, çöller bahane!

Sevdin de yarattın, bu kâinatı,
kendinden, kendine tuttun, mir’ât-ı,
Orada gösterdin türlü sıfatı,
çimenler, bülbüller, güller bahane!

Her zerren bahane, ah sevdiceğim,
her işin şahane, ah sevdiceğim,
Dolmuşsun cihane, ah sevdiceğim,
seni bulmak için, yollar bahane.

Akıl, sır ermiyor senin fendine,
hem suyuna, hem de çevrelenmiş bendine
Bahane olmuşsun kendi kendine,
bu garip âşıktan, sözler bahane!

Mevlana Celaleddin Rumi (K.s)