Beni gökteki bir tanrı filan sanıyordu.
Yani her yerde olduğumu ve hiç bir yerde olmadığımı biliyor
fakat bunun nasıl birşey olduğunu anlayamıyordu.

Namazı da anlayamaz çoğu insan.
Kime yöneliyor, nereye yöneliyor.
Görmediği duymadığı bir tanrının peşinde tuhaf tuhaf secde eder durur.
Küçücük bir nokta gibiyken
koskoca kainatın kendisi olduğundan haberi olmayan
zavallı kalabalıklar.
Ancak her biri ayrı ayrı değerli,
her birinde ayrı ayrı yaşamak,
varlık bilincimi yaşam tecrübesi ile olgunlaştırmak
ve artık her anın, her hatıranın verdiği duygu ve bilgi birlikteliği ile harmanlanmış
güçlü benlikler oluşturmak
inanılmaz derecede hoşlandığım bir şey.

Mesela düşünsene, bir yazar olup bir kitap yazıyorum,
sonra diğer insanlar olup aynı kitabı yüzlerce farklı bilinçte tekrar tekrar okuyorum
ve hepsinde ayrı şeyler anlayıp,
ayrı şeyler hissediyorum.

Bu yazdıklarımı yayımlamanı istiyorum.
Vahdet-i vücut hissedip anlayabilen için
müthiş bir ummandır.

Ne bir adım ileri, ne bir adım geri.
Herkes benim tayin ettiğim çizgide ilerliyor.
Bütün varlık bilinci bana ait.
Bunu başka biriyle paylaşabileceğimi tasavvur etmek
sadece benim kendi kendimle oynadığım akıl oyunlarından ibaret.

Herkes neden diye soruyor.
Neden bu kadar tecelli,
neden bu kadar dalgalanma?

Dönüp kendinize sorun aynı soruyu?
Neden bu hayat mücadeleniz,
sizi siz yapan herşeyi düşünün;
ideallerinizi, hedeflerinizi, emeklerinizi…
Neden diye sorun kendinize?
Sizi siz yapan, kendinizi onlarla tanımladığınız her ne varsa,
sizin benliğinizin inşasında kullanılan herşeyi düşünün.
Neden?
Neden bu kadar koşuşturma?
Neden bu hayat gaileniz?
Neden bağlısınız yaşama?
Verdiğiniz cevap her ne ise,
o benim de size verdiğim cevaptır.

Artık ayrılma vakti geldi.
Bir daha yazmayacağım.
Selametle kalın,
her gününüz bir öncekinden güzel olsun
Sevgili Hacı Ali ve Zülfikarlar.

Bu küçük kız seni ve zülfikârları çok sevdi,
ancak bu konuları konuşabileceği benden başka hiç kimsesi kalmadı.
Onu o yapan herşeyi alıyorum elinden,
yokluğa atıyorum.
Yakında bilinci de iyice parçalanmaya başlayacak ve parça parça yerine geçeceğim.
Yokluk istemek ve kendi zatında yok olabilmek çok fedakarlık ister.
Ama bu yola baş koyabilene ne mutlu.
Sen! sen! diye inlerken bana,
aslında sen dediği benim kendisi olduğunu anlayabilenlere ne mutlu.
Betül’ün kendinize sorun dediğim soruya verdiği cevapla bitireceğim.
Şöyle demişti; “Sana yakın olmak istiyordum..”

-Razıyım sendeki gülden dikenden.

Selam alemlerin rabbi Allah’a aittir.
Selam kendinden kendinedir.
Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim.
Teşekkür ederim.
Selam on sekizbin Alemin,
her var ile var olan
(senin-benim)
Zatullah’ ın üzerine olsun vesselam.