Pilavdan dönenin kaşığı kırılsın

Selam es selam baba. Nasılsınız?

Ben baya değişiğim bir kaç gündür.  Ya kalbim zikirle tamamen sakinleşip mutmain oluyor ya da nefsim resmen azgın bir hayvan gibi günahlara koşmak istiyor.  Dörtnala koşarak cehenneme gitmek istiyor. Ben ne kadar Rabbime gitmeyi arzu ediyorsam o da günahları o kadar istiyor.

Sanki bir el boğazımı tutmuş sıkıyor. Huzurum yok. İştahım yok. Uykularım bir garip. Zor affedileceğim hissi bazen çok bunaltıyor.  Ve herşey üstüme geliyor. Arınma sürecinde olduğum halde günahlardan kaçamıyorum. Boşa kürek çekme diyorum, senden adam olmaz. Sen kim Allah a dost olmak kim.

Ama beni ayakta tutan tek şey bu. Tek arzum tek hayalim. Fakat yorgunum baba. Üstelik nefsim sanki uykudaymış da uyanmışçasına vahşi bir hayvanın saldırması gibi saldırıyor.  Bilmiyorum neden böyle oluyor. Rabbim şahittir ben çok nankör, asi, günahkâr bir kulum… Ama Onu istiyorum. Utanmadan. Hakkım olmadan. Haddim olmadan.  Ama delicesine.

O kadar yardıma ihtiyacım var ki. Bir kez kulum demesine öyle ihtiyacım var ki.  O zaman düştüğüm yerden kalkar, üstümdeki tozları silkeler, gözümdeki yaşları gülerek silerdim. Ne yerdeyim ne gökte.  Tatsız tuzsuz bir araftayım. Dökmek istedim size içimi. Ellerinizden öperim.

-Selam es selame azizem talibin rehbere ihtiyacı kadar rehberinde müride ihtiyacı var. Bilgi sahibini arar. İnsan yeterince kazanınca harcamak ister. Fakirin işi sen ve senin benzerlerinin Allah yolunda düştükleri ruh hallerine tercümanlık yapmaktır. Ödünç dünyasında yaşıyoruz. Hocalarımız da bizim dertlerimizi dinlemiş, yol göstermiş moral aşılamışlardı. Aldığımızı ödeyerek üstümüzdeki sorumluluğun gereğini yapıyoruz. Sen her zaman yaz.

Zıtların inatlaşması yaşadıkların. Sen ruhuna ne kadar yaklaşırsan nefsin o kadar direnecek. Gerilen yay arasında kalacaksın. Ruhun Hakk’a çekecek, nefsin batıla. Bunun adı mücahidedir. Yani savaş. Ne demiş atalarımız pilavdan dönenin kaşığı kırılsın. Durmak yok yola devam. Gözlerinden öperim.. selam es selame