Yemin olsun kalem tutan ellere

yemin olsun kalem tutan ellere

Hayırlı akşamlarınız olsun kıymetini hocam. Bu aralar hayattan çok koptum nerdeyim onu da bilmiyorum hiç bir şeyden tat almıyorum. 80 günden fazladır ” Hasbiyallahü lâ ilahe illa hu aleyhû tevekkeltu ve hu ve rabbul arşil azıym’’… “zikrini yapıyorum. 10 günlük ara verdiğim için biraz daha devam etmemi söylemiştiniz. Rüya görmediğim ve 1–2 kere gördüğüm rüyayı da hatırlamadığım için yazmadım size.

Bahsettiğiniz nurları her zikir yaptığımda görmeye devam ediyorum. Ama rüya görmüyorum. Hatırladığım çok kısa olan bir rüyam var; işaret bildiren bir rüyamı emin değilim açıkçası.

Çok açık bir hava ve ortamdayım. Hiç tanımadığım bir erkek, yine yeşil gözlü, sarışın, Biraz mental sorunları var gibi. Bana zararsız ama sanırım diğer kişilere zarar verme potansiyeli olsa gerek. Kömür karası saçları olan bir kadın onu alıp bir yere oturuyor. Ve bana diyor ki” istersen onu sonsuza kadar uyutabilirim “diyor. Bu kadar hocam sonrası yok.

Birde neredeyse 1 aydır dua edemiyorum, daha doğrusu bir şey istemek istemiyorum. Kafamın içinde bir ses, kendi kendimle konuşurken buluyorum, kendimi. Birisi soruyor, daha çok” neden “diyor. Diğer tarafımda; ” daha ne istiyorsun, sana her şeyi vermiş. Koca evren senin, benim, bizim için dönüyor. Emrine amade, zaten senin için yaratmadı mı (sen derken direk bana hitap etmiyor hocam, insan olarak genelliyor). ‘‘her şeyden önemlisi seni (İnsanı) halife yapmadı mı? Ruhuna senden üflemedi mi, diyor. Ne isteyebilirsin ki hatta istemeli misin ki diyor. Bende diyorum ki; ‘’sadece rızasını istiyorum, sevdiklerinden olmak istiyorum’’diyorum. Kişisel bir şey isteyemiyorum dedim ya hocam istemekte istemiyorum zaten.

Sıkıntılı günler geçiriyorum ama ihtiyaçlarım için bile dua edemiyorum. İç sesimin söyledikleri öyle ağır geliyor ki evet diyorum evet, daha ne isteyebilirsin ki ben her şeye razıyım. Bu sıkıntılara da… Hepsi geçecek; hepsi imtihan, zaten baki olmayan bir hayat, sonsuza kadar sürse ne çıkar. İşte böyle, kıymetli hocam.

Nasibime düştüğü kadarıyla yazılarınızı okuyorum. Diğer kardeşlerimin paylaşımlarına bakıyorum, bazen nefsim işin içine karışıyor, kıskanıyorum onları. ‘’Sen daha nerdesin, bir de yapabildiğin kadarıyla kendini bir şey zannediyorsun’’ diyorum. ‘’Evrendeki küçücük bir noktasın hatta silik bir noktasın’’ diyorum. Çokta üzülüyorum böyle düşündüğüm için. Seni de Rabbin yarattı. Sende de bir parçası var. Kimsin de kendini horluyor ve kınıyorsun” diyorum. Bu sefer de kınamamı kınıyorum… Keşmekeş bir düşünce yumağı… Çözmeye çalıştıkça düğüm düğüm oluyorum. Selam ve dua ile ellerinizden öpüyorum. Selam es selame hayırlı akşamlar.

Harikasın azizem; Yerini, makamını tam idrak etseydin Allah korusun kibirlenirdin. Rabbim seni kendini hor görmekten de bir şey sanmaktan da koruyup HİÇLİK makamına yükseltsin. Zikrinizi değiştirelim İnşaallah.

Çektiğiniz zikir size vereceğini vermiş, sizden alması gerekeni almış MaşaAllah… Her türlü ihtiyacına binaen; ” E ya halıkı ya seyyidi ikzı haceti ya ekramel ekremin” okuyunuz. Geçmiş zirinizi de günlük 9–11–21 gibi bir sayıda okumaya devam ediniz lütfen. Rabbim yar ve yardımcınız olsun. Bizi dualarınızdan eksik etmeyiniz. Selam ve dua ile.

Hep dualarımdasınız kıymetli hocam sizin için diyebileceğim dua ve dediğim: “Rabbim hocamın dualarını çabuk-çabuk kabul et ve ona uzun ve sağlıklı ömürler ver ki vaktimiz daralmadan ilim ve irfandan faydalanabileyim -bilelim…”Âmin…

Birde hocam son 1 haftadır saate bakmıyorum ama sabah ezanından 1–2 saat önce olsa gerek çünkü yattıktan sonrada bir kez de ezan sesine uyanıyorum. Hep aynı zamanlarda bir anda hiç uyumamışım gibi gözlerim açılıyor. Keşke ses duydum, ya da uyandırıldım gibi bir şeyler yapabilseydim ama maalesef kendiliğinden kalkıyorum. Odaya gidip rastgele sayfa açıp Kur-an okuyorum. 6–8 ay önce ” yemin olsun kalem tutan ele” ayetine istinaden gidip en kalınından ajanda alıp Kur-an’ı kerim in Türkçe mealini yazmaya başlamıştım. Sonra bıraktım, o an ağır gelmişti devam etmek. Daha doğrusu yanlış bir şey yapmaktan korktum. Bu aralar yine yazmaya devam etmeliyim diye düşünmeye başladım. Belkide geceleri bu yüzden kalkıyorum, yarım kalan işini tamamla der gibi. Tabi yanılıyor da olabilirim, bilmiyorum hocam.

Ne yapmam gerektiğini bilemedim… Yordum sizi de, hakkınızı helal edin lütfen… Telefondan yazıyorum yanlış ya da eksik kelimeler yazdığımı Farkettim, kusura bakmayın hocam.

*Yazmaya yeniden başlayın. Yahut bu günlerde yaşadıklarınızı veya hissettiklerinizi, kendi kendinize konuşmalarınızı, bizimle olan yazışmalarınızı, alın kalemi elinize, yazın… Hatırat mı dersiniz denemeler mi. Ama yazın. ”Yemin olsun kalem tutan ellere…” selam es selame..