AMAN YA RABBİ

‘’ASPARAGAS HABER ÜZERİNE’’
‘’bilindik Leyla ölmüş’
(ap)

yanıltıldınız dostlar/yanıldınız
o ölmez
‘’leyla’’ onun takma adı
aslı, züleyha, sevgi gibi
müzeyyen, Gülcan, şerife
leman ve kanka gibi
esas adını söylesem mi
söylemesem mi?
ölür/ dirilir kendi küllerinden
tıpkı bildiğiniz anka gibi

bir seviştiğince bir daha sevişmez
aynı yüzle iki kere görünmez
doğmadan oynaşmaya başlar her birimizle
kılıktan kılığa girer
şekilden şekile
öyle ki / efsanelere göre
ruhtan ruha bile

bizimle büyür /yaşar
bizimle ölür
desem ,dünyaya göre
öteye varınca herkesi sobeler
ayıkırız /anlarız /bakarız ki
meğer/meğer
o ben dediğimiz / bizmişiz

pardon
yanlış dedim
meğer
biz oymuşuz

yok / yok
olmadı
öyle dememişti hocam

o bizmişiz / biz oymuşuz
ama hepimizmişiz /birmişiz
çokluk aynaların yalanıymış
yalın aklın yanılmasıymış

hakikatin taa kendisi
eda imiş, cilve imiş
ş’oymuş
aslımız neyse
ol denilmeden önce
hep beraber
her şeyle beraber
oymuş

böyleydi
evet
hocam
-galiba-
böyle demişti

şaşkınlığımı görünce
senin gibi /herkes gibi
boşluğa seslenmişti

güya tesadüfen mezarlıktaydık
ikimiz de ayaktaydık
‘’kaldıralım mı perdeyi
doğru mu, dediğim
söyleyin şu tıfıla ey öldü bilinenler’’
demişti
sanki yoğa emir vermişti

hep birlikte
‘‘eveeeeeet’’
demezler mi !?

‘’aman!…
sakın!…
vakti gelmemiş zamana bu sırrı anma
hey çocuk !…
sen istersen
– şimdilik-
mucizelere inanma’’

‘’ama / inkâr da etme !

bakarsın iş başa düşer,
gün gelir
başkalara anlatma görevi sana verilir
utanırsın,yerinirsin
yahut gerçeği yaşamaktan mahrum kalırsın
allah korusun, de’’
demişlerdi…

güya ölülerdi!

seslerini duyunca ürperdiğimden
yüzümün sarardığını görünce
hocam:
‘’durun’’ demişti
‘’görünmeyin’’
‘’şimdilik,
sesiniz yeter’’

bak işte / biçareyim
otuz yıl önce dedikleri gibi
durdum / durdum / durdum
bu kadarını bile zor dedim
kalanını nasıl derim
kime derim…
ne zaman derim

aman ya rabbi /aman ya rabbi!
tövbe ya rabbi / tövbe ya rabbi!